Dat blijkt uit een overeenkomst tussen Shell, het Havenbedrijf Rotterdam en het ministerie van Economische Zaken en Klimaat (EZK), die vorige week in de Staatscourant is gepubliceerd. Shell wordt aanvankelijk eigenaar van de infrastructuur. In de overeenkomst is wel opgenomen dat de infrastructuur later alsnog onderdeel moet kunnen worden van het publieke hoogspanningsnet, bijvoorbeeld als dit noodzakelijk blijkt voor de aansluiting van een offshorewindaanlanding.

Aanpassing Elektriciteitswet noodzakelijk

Er is voor deze constructie gekozen om de aanleg van de aansluitinfrastructuur sneller te realiseren, dit vergt echter nog wel een aanpassing van de Elektriciteitswet. Volgens de huidige Elektriciteitswet uit 1998 is het niet toegestaan dat meerdere partijen van de aansluitingsinfrastructuur gebruik maken. Dat betekent dat Shell nu niet de overcapaciteit beschikbaar mag stellen aan derden (cable-pooling). Het ministerie van Economische Zaken en Klimaat heeft de inspaningsbelofte gedaan om de nationale wetgeving aan te passen, zodat uiterlijk per juni 2024 meerdere partijen gebruik kunnen maken van de infrastructuur.

Kosten delen

Shell legt de infrastructuur zo aan dat andere bedrijven zonder materiele problemen aangesloten kunnen worden. Het deel dat niet gebruikt wordt door de Holland Hydrogen 1 en de eventuele tweede groenewaterstoffabriek van Shell wordt beschikbaar gesteld aan andere bedrijven. Daarbij worden redelijke, gebalanceerde en op de door Shell gemaakte kosten gebaseerde voorwaarden gesteld.

Door de investeringskosten en toekomstige operationele kosten te delen, ontstaat er voor Shell een financiële prikkel om de infrastructuur ook aan andere bedrijven aan te bieden. In de overeenkomst worden de combinaties BP/HyCC en Vattenfall/Air Liquide met naam genoemd. Nadat de wet is aangepast zal Shell met geïnteresseerde partijen een manier moeten vinden om het eigendom van de infrastructuur en de kosten te verdelen. Dat kan bijvoorbeeld door een joint venture met aandelenuitgifte.